Monosilan: Ünnerscheed twischen de Verschonen
imported>Iwoelbern LKeine Bearbeitungszusammenfassung |
(Keen Ünnerschied)
|
Aktuelle Version vun’n 11:48, 29. Aug. 2017
Vörlaag:Infobox cheemsch Stoff Monosilan is de eenfackste Verbinnen ut de Stoffgrupp vun de Silanen, de ok as Siliziumwaterstoffen betekent warrt. Anners as dat analoge Methan (CH4) ut de Grupp vun de Alkanen hett Monosilan en asigen Röök[1].
Herstellen
Monosilan kann in’t Labor dör Reakschoon vun Magnesiumsilizid mit Soltsüür herstellt warrn. Technische Produkschoonsverfohren baseert op dat Hydreren vun Siliziumtetrachlorid mit Lithiumhydrid in’t Lithiumchlorid/Kaliumchlorid-Eutektikum,[2]
oder op de Dismutatschoon vun Hydrogenchlorsilanen, as Trichlorsilan.[3]
Cheemsche Egenschoppen
Monosilan is hooch tünnergefährlich un pyrophor. Dat heet, dat Monosilan an de Luft vun alleen tünnert. Monosilan, dat utströömt, kann nich löscht warrn. Bi’t Verbrennen entstaht Siliziumdioxid un Waterdamp.
In Water bi en pH-Weert över 7 verfallt Silanen to Kieselsüür un Waterstoff:
- Monosilan un Water billt Kieselsüür un Waterstoff.
Ünner Utsluss vun Luft un Fuchtigkeit is Monosilan bit ruchweg 300 °C bestännig. Doröver verfallt dat in Silizium un Waterstoff.
Dör Inwirken vun Halogenen oder Halogenwaterstoffen in Biwesen vun Aluminiumchlorid laat sik de Wasserstoffatomen na de Reeg uttuschen.[4]
Bi’t Ümsetten vun Monosilan mit Alkalimetallen as in Ethylenglycoldimethylether billt sik de Silylverbinnen mit de Metallen:[5]
De UN-Nummer vun Monosilan is 2203, de Gefohrzetel 2.1.
Bruuk
Monosilan warrt to’n Afscheden vun Silizium-, Siliziumoxid- un Siliziumnitridschichten bruukt. Insett wrart de Stoff dorüm vör allen in de Halfleiderprodukschoon oder bi’t Herstellen vun Solarzellen.
Borns
- ↑ Wolfgang Legrum: Riechstoffe, zwischen Gestank und Duft, Vieweg + Teubner Verlag (2011) S. 68–69, ISBN 978-3-8348-1245-2.
- ↑ Zitat-Fehler: Ungülligen Tag <ref>; is keen Text för Refs mit den Naam roempp angeven.
- ↑ A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie. 91.–100., verbeterte un düchtig utwiete Oplaag. de Gruyter, Berlin 1985, ISBN 3-11-007511-3.
- ↑ Egon Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie: Mit einem Anhang: Chemiegeschichte, 2011, Verlag Walter de Gruyter, ISBN=978-3-11-023832-7
- ↑ Barry Arkles: Silanes (Reprint from Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology, Forth Edition, Volume 22), engelsch, PDF; afropen an’n 10. Dezember 2016